Dag blogloos wegens op het verkeerde moment geen WiFi.
Een vriendelijke doch kordate oproep vaan hij/zij die in de voodoopop van Money op kniehoogte zit te prikken er BBLer op te houden aub. Ok genoeg gezaagd, fietsen met ferme kniepijn is nog steeds te klasseren in de categorie ” te doen” als je het vergelijkt met overige slachtoffers van deze uitputtingsslag en elke dag opnieuw de zware valpartijen en mensen die dienen afgevoerd…wat bij het voorbijrijden telkens een zeer ongemakkelijk gevoel geeft.
Beiden onze eerste ( en zeker enige ) medaille verdiend, zijnde die van de ” achterwerkkliniek”
Ik bespaar jullie de details maar wat ik wel kan meegeven is de melding dat het er om 6u ’s ochtends in de gemeenschappelijke consultatiekamer van de “bumclinic”, ondanks de aard van de ongemakken, jolig aan toegaat.
vierde rit ( gisteren ) zalig mountaibikeparcours, heel veel Singletracks en met ” Aap d’Huez” een bosbeklimming met 35 switchbackbochten, wat voor Laaglanders onbekend is maar wel bijzonder.
Superbeelden op ons netvlies bij het doorkruisen van Bainskloof, wat al het zweet, stofvreten, blutsen en builen meer dan waard is. Door het uitvallen van 25% van de knievoorraad had dit een jammere negatieve impact op ons tempo. Bedankt Marc om je begrip voor mijn lange stiltes onderweg. De lichamelijke frustratie diende een tijdje te bezinken.
vandaag rit 5 die voorspeld werd als dodelijk zwaar ( 93km met 2500 hm ) maar gezien het deze ochtend lichtbewolkt was met zelfs enkele verdwaalde regendruppels erbij viel dat alvast mee.
We reden script grotendeels samen met collega Qhubeca- Belg Jan Huyse die sinds gisteren zijn ploeggenoot Luc Vrancken verloor door de gevolgen van een zonneslag. Het werd dus een trio met onderweg heel veel sympathie-aanmoedigingen voor het Qhubeca team. Na een ruime zes uur onderweg de prachtige aankomslocatie in het wijndomein van Boschendal bereikt.
Klassieke massage (foltering voor de spieren an alles wat los of vasthangt aan ons lijf ) , no wellness dus voor er enige jaloerse oprispingen zouden weerklinken. Daarna de al even klassieke “strapping” met de door de immer sympathieke Hermien gekozen motiefjes.
Bedtijd nu om morgen de met singletracks bezaaide 69km en 2100 hoogtemeters aan te vatten.
Tot de volgende !
Enkele sfeerbeelden. De Steel met een bleintje hier een bleintje daar, beeld vanuit het toiletraampje, bewijs van de natuurpracht rondom ons, even chillen met onze trouwe supporters na rit 5, de aankomstzone die we dagelijks met de nodige blijdschap overschrijden.